تأثیر تمرینات مقاومتی بر کنترل حرکتی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

زمینه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس، شایع‌ترین بیماری ناتوان‌کننده در بالغین جوان بوده که به‌علت فرآیند التهابی دمیلینه‌کننده در سیستم عصبی مرکزی ایجاد و با نشانه‌های گوناگون بالینی تظاهر پیدا می‌کند. این مطالعه با هدف تأثیر تمرینات مقاومتی بر عملکرد حرکتی و تعادل زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجام شد. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه نیمه‌تجربی و از نظر هدف کاربردی است. جامعه آماری را 20 نفر از زنان مبتلا به ام‌اس با میانگین سنی 95/6±9/30 سال با سطح پایین و متوسط بیماری EDSS≤4 تشکیل می‌داد. بیماران به‌طور تصادفی در دو گروه (گروه تمرینات مقاومتی و کنترل، هرکدام10 بیمار) قرار گرفتند. دوره تمرین به‌صورت 8 هفته، 2 جلسه در هفته و هر جلسه تمرین شامل 3 مرحله گرم‌کردن، تمرینات اصلی و سردکردن بود. از تست بلند شدن و رفتن زماندار (TUG) جهت اندازه‌گیری عملکرد حرکتی آزمودنی‌ها و از آزمون رسیدن عملکردی (FR) برای اندازه‌گیری تعادل در دو گروه، قبل و بعد از دوره تمرین استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های کولموگروف- اسمیرنوف، تی‌وابسته و تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: در این مطالعه، تفاوت بین نمره عملکرد حرکتی و تعادل بیماران مبتلا به ام‌اس، قبل و بعد از دوره تمرین در گروه مقاومتی معنی‌دار بود (05/0>p). بین دو گروه مقاومتی و کنترل، تفاوت معنی‌داری وجود داشت (05/0>p). نتیجه‌گیری: طبق نتایج این مطالعه تمرینات مقاومتی، عملکرد حرکتی و تعادل افراد مبتلا به ام‌اس را بهبود می‌بخشد. بنابراین، از این تمرینات می‌توان به‌عنوان یک درمان مکمل در کنار درمان‌های دارویی برای بیماران ام‌اس استفاده کرد.